- ... عظمت تاریخ گذشته، توی خودش نیست، توی حال و وضع ناخوش ماهاست که همیشه از این ناخوشی فرار می‌کنیم به بوده‌های گذشته، یا به رویاهای آینده، یعنی درگیر «شدن‌های» اکنون نیستیم.
- نه خیر خانم! عظمت تاریخ ما توی خودشه، توی ریشه‌های بجا مونده‌شه... سرش همینه که آدم میل داره دنبال اصل و ریشه خودش بگرده.
- به نظر من گمگشته ما، همون فهم انسان از خودش و تاریخ خودشه. زندگی مثل یه دالان تاریکی‌ئه که اگر چراغ روشن نکنی و فهم روشنی ازش نداشته باشی، بخصوص اگه دخل و سهمی در آن نداشته باشی، از ترس جان فرار می‌کنی به پشت سرت که شناخت روشن‌تر از اون داری.
یعنی پناه میبری به زمان و مکان و آدم‌های گذشته که به تو هویت از قبل آماده میدن.....