از نو شروع کن. امروز واسه اولین بار میگم که من هرگز اینو خالصانه از کسی نشنیده‌‌ام. یه زندگی نو رو شروع کن. اما اگه من فقط اینو به خودمم بگم، بی‌‌ارزشش نکردم. هیشکی چیزایی که به خودم میگم رو نمی‌‌شنوه، پس کسی هم روشون حساب نمی‌‌کنه. عشق. من از زمان استفاده می‌‌کنمو به خودم فرصت منحرف شدن توسط عشقو میدم. یه اندوه حمایت‌‌کننده رو به من بده که میتونه نهایتاً راه نجاتو به من نشون بده. اونو به من تحمیلش کن. کم‌‌کم با این شرایط کنار میام. هر روز منو از نو زخمی کن ای عزیزترین و یکی یه دونه من، چه زن باشی و چه مرد. اگه لازمه منو پس بزن اما دلیلشم بهم بگو؛ تحقیرم کن، مسخره‌‌ام کن، اصلاً پتمو بریز رو دایره اما تمومش کن بذار تنها باشم. تلخکامی باعث رشد درونی و مثمرثمر شدنم میشه. اونو قشنگ تشریحش کن. اونو مکتوبش کن. آره خودشه. واسه اینکه حرفام معنادار بشه و واسه اینکه منو بابت شنیده شدن و استقرار حرفام مطمئن کنه، من اونا رو مکتوب تشریح میکنم و بعدشم تحویل خودم میدم. حتی اگه چیزی که خونده میشه وجودم نداشته باشه، اما صدایه خواننده که وجود داره.