مجموعه‌ی پیش رو حاوی 7 قطعه موسیقی از استاد نورعلی الهی (1353-1274) فیلسوف، قاضی و موسیقیدان برجسته‌ی ایرانی است. این مجموعه اولین بار به همت موزه متروپولیتن نیویورک، در سال 2019 میلادی منتشر شد، سپس توسط موسسه فرهنگی هنری ماهور باز نشر شده است.
قطعه اول «شین طرز در سوئیت نکیسا و باربد» نام دارد. نکیسا و باربد از موسیقی‌دانان دوره‌ی ساسانی بودند که به روایتی رابطه‌ی روحی عمیقی بین ایشان برقرار بود. این قطعه در کوک طرز اجرا شده است. تکنیک نواختن شر در شین طرز ابهت و شکوه خاصی دارد.
قطعه دوم «شیخ امیر ترکی» است. خواننده، یکی از علاقه‌مندان استاد الهی است. اشعار این قطعه به حضرت قوشچی‌اوغلی از مشاهیر ترک اهل حق تعلق دارد.
قطعه سوم «بداهه‌پردازی» نامگذاری شده است. غالب بداهه‌پردازی در دستگاه چپی (یکی از دستگاه‌های ردیف موسیقی استاد الهی) اجرا شده است. این آهنگ با تنبور پنج‌سیمی که از ابدعات استاد الهی است نواخته شده‌است.
قطعه چهارم «شیخ امیری استاد الهی» نام دارد. شیخ امیری، در ردیف استاد الهی حاوی 18 قطعه است که یکی از آنها به نام استاد الهی است. این آهنگ که با تنبور سه‌سیمی نواخته شده، شنونده را به درون خود متوجه می‌کند تا در پی یافت حقیقت باشد و آنگاه توجه‌اش را به «او» معطوف سازد.
«سوئیت ذکرها» قطعه پنجم این مجموعه بوده و چهار ذکر با اجرای استاد الهی در این قطعه آمده است. این قطعه در دهه 40 شمسی و در تهران، منزل استاد الهی ضبط شده است.
قطعه ششم «خان امیری در سوئیت جلوشاهی» نامگذاری شده است. جلوشاهی نام دستگاهی در ردیف استاد الهی‌ست که حاوی چند گوشه بوده و گوشه‌ی خان امیری از دستگاه جلوشاهی در این قطعه اجرا شده است. بداهه‌پردازی از مشخصات موسیقی استاد الهی به شمار می‌آید که با آن روح را به اهتزاز درمی‌آورد.
قطعه هفتم، سوئیت پاکتکی است. نام دیگر این قطعه «پای کوبی» است و اشاره به ضربه زدن پا بر زمین در رقصی به این نام دارد. این آهنگ سابقا با دوزله یا سورنا نواخته می‌شده اما استاد الهی آن را با تنبور اجرا کرد و بخشی از رپرتوار موسیقی او به حساب می‌آید. نواختن این قطعه با تنبور، نیازمند مهارت، قدرت و سرعت در نوازندگی است که استاد الهی در آن به معنی واقعی کلمه استاد است.