آیا مدارس به خلاقیت توجه می کنند؟ آیا در نظام آموزش حاضر، به گوناگونی استعدادها، تنوع هوش، علائق و خلق و خوی فردی انسان‌ها که در امر یادگیری حائز اهمیت است، توجه می‌شود؟ آیا به نقش کلیدی بازی آزادانه، نمایش و هنر، نحوه تدریس معلم یامربی، در آموزش توجه شده است؟ آیا استانداردسازی آموزش به سبک نظام صنعتی در مدارس، منجر به عدم شکوفایی استعدادها خواهد شد؟ آیا بکارگیری روش‌های آموزش متفاوت در مورد انسان‌هایی که از نظر استعداد با هم فرق دارند، منجر به یادگیری موثر در آنها خواهد خواهد شد؟ کتاب مدارس خلاق به این موضوعات پرداخته و راه حل‌هایی کاربردی با رویکردی فردگرایانه و سلامت محور برای آموزش را ارائه می‌کند تا مدارس بتوانند با جذب منابع تخصصی و فناوری موجود در عصر دیجیتال، ضمن جلب مشارکت دانش آموزان برای استفاده از آموزش آنلاین و آموزش حضوری، عشق به یادگیری را نیز در آنها رشد داده و آنها را برای رو به رو شدن با چالش‌های واقعی قرن بیست و یکم، توانمند سازند.
کتاب مدارس خلاق با هدف یادآوری به معلم ها و مربیان، والدین و سیاست گذاران نوشته شده است تا نگاه و تفکر آنها را به طبیعت واقعی و هدف آموزش، معطوف دارد.