آلکسیس کارل می‌گوید: «کمیت عقل آن‌جا که عشق قدم در راه می‌نهد، درمی‌ماند و چنین به نظر می‌رسد که نیایش، بلندترین قله تعبیر را، در پرواز عشق، از میان شب ظلمانی عقل، پیدا می‌کند. نیایش، اگر با تمام شرایطش انجام شود و با شدت، تداوم و اخلاص همراه باشد هرچه را بخواهد به دست می‌آورد و هر دری را بکوبد به رویش گشوده می‌شود. در نظر ما غربی‌ها، جناب عقل بسی بالاتر از عشق است؛ ما داشتن نیروی دماغی را بر قدرت مکاشفه و احساس ترجیح می‌دهیم، علم می‌درخشد در صورتی که مذهب به خاموشی می‌گراید. ما از دکارت پیروی می‌کنیم اما پاسکال را رها کرده‌ایم. ما همچنان در توسعه و تقویت قدرت مغزی خود می‌کوشیم، اما کوشش‌های معنوی روح از تکامل باز ایستاده‌اند.