دیالوگ مفهومی مهم و چندوجهی است. هم گونه‌ای فلسفی و کهن است، هم از مولفه‌های قالب درام و رمان. هم الگویی برای ارتباط نویسنده و خواننده است، و هم مدخلی نظری به ماهیت زبان. دیالوگ در تمام این قالب‌ها با «ادبیات» سر و کار دارد، و تجرد و تحجر متن مکتوب را با تعامل سیال گفتگو، بر هم می‌زند. پیتر ومک در این کتاب به طور موجز و مشخص به وجوه مختلف دیالوگ می‌پردازد، طرق او برای دستیابی به این منظور عبارتند از:
ارائه تاریخچه‌ای از قالب دیالوگ، از افلاطون تا رنسانس، عصر روشنگری و مدرن.
پرداختن به نقش دیالوگ در «صداهای» چندگانه رمان، و کارکرد دیالوگ بر صحنه.
تاملی بر نظریه‌های دیالوگیسم میخائیل باختین.
بررسی این عقیده که خود مطالعات ادبی، مستلزم برقراری «دیالوگی» با گذشته است.
این مطالعه عمیق و راهگشا، نقطه شروع مناسبی برای کند و کاو در باب پیچیدگی این قالب ادبی متنوع و حیرت‌انگیز خواهد بود.