در نهایت از نظر ایبسن، تراژدی، واقعی‌ترین زندگی است که وجود دارد، بقیه زندگی، نمایشی بیش نیست. اگر چه تراژدی نیز نمایش است! از این نظر، تنها نورا است که واقعا وجود دارد، بقیه عروسک‌های این عروسک‌خانه هستند.
نیچه به دوست‌دارانش توصیه می‌کند که به راه خویش بروند آن‌گاه به معنی واقعی دوستدار او خواهند بود، نورا نیز به راه خویش می‌رود تا خود راه به طور کامل بگستراند. در این‌جا کی‌یر کگور و نیچه به هم نزدیک می‌شوند و «فرد» را در چهره نورا به نمایش می‌گذارند. در چهره یک «اقلیت» و یا «گناهکار» که اتوریته رسمی را پس می‌زند.