ارزان‌خورها نوشته‌ی توماس برنهارد، داستانی کوتاه اما سنگین است که به کاوش در ویرانی اجتماعی، یأس وجودی و حس بیگانگی عمیق در روان اتریشی‌های پس از جنگ می‌پردازد. برنهارد، که به‌دلیل نقدهای تند و گزنده‌اش از جامعه‌ی اتریش شهرت داشت، یکی از جسورترین صداها در ادبیات آلمانی‌زبان به‌شمار می‌آید و ارزان‌خورها بسیاری از درون‌مایه‌ها و ویژگی‌های سبکی او را در خود جای داده است. این داستان کوتاه، با طنز تلخ و زبان خاص و موزونش، به‌وضوح نقدی است بر ریاکاری، شکست نهادها و زوال روابط انسانی در جامعه‌ای که اخلاق خود را از دست داده است. تمام کتاب پاراگرافی بلند است که از صفحه‌ی اول شروع می‌شود و در آخرین صفحه، نقطه‌ی پایان می‌گیرد. آنچه در این صفحات می‌خوانیم گاه تکرار است و گاه، لایه از پس لایه، اشاره‌ای درخشان به مسائلی همچون علم‌الفراسه، یا چهره‌خوانی و محدودیت‌های زبان و اندیشه است. داستان از دیدگاه راوی غیرقابل‌اعتمادی روایت می‌شود که با توصیفات آمیخته به رنج‌های فکری و تحقیر نسبت به جامعه، پیچیدگی‌های درونی‌اش را بازگو می‌کند. کلر ارزان‌خورها را زیر نظر می‌گیرد. عادت روزانه‌ی آنها به مصرف غذاهای ارزان، استعاره‌ای تند از جامعه‌ای است که به ابتدایی‌ترین و بی‌روح‌ترین شکل ممکن به زندگی می‌چسبد، بی‌هیچ امید یا معنای عمیق‌تری.