اصلی‌ترین و مهمترین بخش عشق عنصر رضایت یا پذیرش است (عشق به خود). ولی این پذیرش، پذیرش از روی اکراه نیست. این پذیرش با قلب انسانها انجام میشود نه با عقل و منطق و به نوعی احساسی است. تفاوت دیگر آن با پذیرش از روی اکراه این است که پس از مخالفت و تنفر ایجاد نمیشود.اگر چیزی را می‌پذیریم این پیش فرض وجود دارد که آن چیز وجود دارد. پذیرش میتواند معقول و متین باشد وقتی درباره عشق به خود صحبت میکنیم در اصل درباره پذیرش خود صحبت میکنیم. چون این نوع پذیرش رضایتی فوری از چیزی است که تشخیص دادهایم خوب است. عشق به خود با علاقه به خود متفاوت است. اگر به خودمان عشق بورزیم اگر مورد تهدیدی واقع شویم از خودمان همانطور که هستیم دفاع میکنیم.و همچنین عشق به خود مترادف با خودخواهی نیست.