اما حالا، در آخرین ساعات پایداری کشور، هم برای او روشن بود و هم برای من که با آتش‌بس وضعیت به‌ظاهر عادی می‌شود، اما صلح برقرار نمی‌شود. جنگی که هدفمند باشد- برای آزادسازی، یا به طرفداری از فردی بی‌گناه- امیدی به پایانش وجود دارد. جنگ که بر سر تسویه‌حساب باشد، بر سر اسمت، جاهایی که خونت برایشان می‌جوشد، یا مکان‌ها یا وقایعی که اسمت به آن‌ها وابسته باشد، چیزی نیست جز نفرت، و پیشرفت آهسته و درازمدت کسانی که جنگ را تغذیه می‌کنند و از آن تغذیه می‌شوند، با وسواس، و توسط گذشتگانشان. پس جنگ بی‌پایان است، موج‌موج از راه می‌رسد، و قدرتش را همچنان حفظ می‌کند تا جایی که امیدواران به مقابله با آن را متعجب کند.