شهریارنامه یکی از منظومه‌های پهلوانی است که به تقلید از شاهنامه فردوسی سروده شده است. گوینده آن شاعری به نام مختاری است که به احتمال بسیار در دوره صفویه می‌زیسته است. موضوع این منظومه گزارش دلاوری‌های شهریار پسر برزو در سرزمین‌های هند، ایران و مازندران است که در کنار قهرمان اصلی داستان، به هنرنمایی دیگر پهلوانان خاندان رستم نیز اشاره می‌شود. بر پایه برخی قراین، ظاهرا از شهریارنامه دو روایت در دست است: یکی روایت کتاب حاضر و دیگر روایت بلندتری از شاعری به نام فرخی که آگاهی چندانی از او نداریم.