در میان کتاب‌هایی که ننوشته‌ام، درمیان کتاب‌هایی که نخوانده‌ام، اما دوست دارم بخوانم، یکی هم کتاب «تاریخ کتاب‌خوانی» است. اینکه کتابی وجود خارجی ندارد (یا هنوز ندارد) نمی‌تواند علت نادیده گرفتن آن باشد، کمااینکه نباید از کتابی غافل ماند که در مورد موضوعی خیالی که واقعیت ندارد، نوشته شده است.
این کتابی که پیش روی من باز شده نه تنها تاریخ کتاب‌خوانی، بلکه تاریخ خوانندگان دیگر هم هست، افرادی که در طی قرون، خواندن کتاب‌های خاصی را بر کتاب‌های دیگری ترجیح دادند؛ در موارد معدودی، داوری پیشینیان خود را پذیرفتند، اما در مواقع دیگر، عناوین فراموش‌شده قدیمی را نجات دادند، یا کتاب‌های منتخبی از معاصران خویش را در قفسه‌های کتاب خود جا دادند. این قصه کامیابی‌های کوچک و رنج‌های پنهان آنان و شیوه سپری شدن تمام آنهاست. نحوه وقوع این رخدادها به دقت تمام در این کتاب و در قالب زندگی روزانه چند آدم عادی که اینجا و آنجا در خاطرات خانوادگی، تاریخ روستاها، شرح زندگی در مناطق دوردست درسال‌ها قبل درج شده، آمده است.