بیایید با این داستان آغاز کنیم: مرثیه‌ای برای چیزی که مرده می‌پنداشتندش، چیزی که هنوز نفس می‌کشید، هنوز زنده بود. در سال 1996، سوزان سانتاگ در نیویورک تایمز مقاله‌ای ننگین تحت عنوان «انحطاط سینما» نوشت. او در آن‌جا از این ابراز تاسف می‌کرد که سینما به «تصاویر تجاوزگر» و برش‌های سریع تقلیل یافته بود و دیگر لیاقت جلب توجه افراد را نداشت...