کیلا کارتر

تا ابد یا تا زمان‌های خیلی خیلی دور

عشق تقسیم نمی‌شود... فقط چند برابر می‌شود. وقتی به دست‌شویی می‌رسم نفسم را آرام در سینه‌ام حبس می‌کنم تا اشک‌هایم را درون خودم نگه دارم. سپس شیر آب را باز می‌کنم و نفس‌های خیلی خیلی خیلی عمیق می‌کشم. همان‌طور که دکتر فردریک به من یاد داده است. باید یک‌جا بایستم و پشت سر هم نفس بکشم، نفس، نفس، نفس، تا این‌که گریه‌ام از بین برود. به خودم می‌گویم نه، دوباره این اتفاق نمی‌افتد، تکرار نمی‌شود. دوباره تکرار نمی‌شود. باید این را باور کنی. آدمک تنها قولی که به ما داده است همین است. او گفت:(( باور کنید، باور کنید، من همیشه کنارتون هستم. اسباب‌کشی کردن دیگه تموم شده. من برای همیشه مادرتون هستم. فقط سعی کنید حرفم رو باور کنید، بپذیرید که این‌جا برای همیشه خونه‌ی شماست.اگه این روباور کنید ما از پس تمام مشکلات برمیایم.)) پس من تمام سعی‌ام را می‌کنم. به خودم می‌گویم که ما برای همیشه این‌جا هستیم. و تا الان، این حرف درست بوده است.