«بشریت برای من یعنی بر خود چیره‌گشتنی دائمی.»
ـ فریدریش نیچه
تفکر نیچه حول محور مفهومی تازه و شگفت‌انگیز از بشریت می‌گردد ــ بشریتی که با مرگ خدا کنار آمده است و هنر و علمِ خوب زیستن را رهای از نیاز به قطعیت‌های متافیزیکی و مطلق‌های اخلاقی به‌کار می‌بندد. حال چگونه باید زیست؟ و ما به چه عشق می‌ورزیم؟
کیت انسل پیرسون خواننده را با سبک متمایز فلسفی نیچه و سیر تکوین اندیشه او آشنا می‌کند. به واسطه خوانش‌هایی دقیق از گزین‌گویه‌های نیچه، او پاره‌ای از بهترین ایده‌ها، اما در عین حال، بدفهم‌شده‌ترین آن‌ها را توضیح می‌دهد که از آن جمله می‌توان به ایده‌های بازگشت ابدی و فراانسان اشاره کرد. به‌علاوه این کتاب طبیعتً هماوردخواهانه تفکر نیچه را درباره عناوین کلیدی‌ای همچون زیبایی، حقیقت و حافظه نیز روشن می‌کند.
نقل‌قول‌های کتاب از گستره‌ای از آثار نیچه آورده شده‌اند؛ از آن جمله: انسانی، بسیار انسانی؛ دانش شاد؛ چنین گفت زرتشت؛ و تبارشناسی اخلاق.