کریس فوجیوارا، کتاب را با نخستین مواجهه جری لوییس و دین مارتین آغاز میکند؛ با شکلگیری رویایی آمریکایی. اما در ادامه بحث، مارتین از صورت شریک هنری لوییس درآمده و به صورت نقشی ساختاری درمیآید که در کارهای متاخر لوییس، بعد از اتمام همکاریاش با او نیز ادامه مییابد. نگاه نکتهسنج فوجیوارا، سلسلهای از مسائل قابل بحث در کارنامه لوییس مثل پس زدن نقش سنتی پیرنگ داستان، ساختار بلوکی روایت، مسئله هویت، خودارجاعی، رفتار با مانکن و نقش ساختاری همراه بیعکسالعمل و غیره را به همین شیوه ساختگرایانه و تازه مورد مداقه و بحث قرار میدهد؛ تا با در کنار هم چیدن موزاییکهایی که از آستین، بلانشو، دلوز و دیگران وام گرفته، تصویری از سلطان کمدی را پیش چشم ما بنشاند.