فرد خودشیفته به دلیل ترس از داشتن برچسب بازنده، خود را تحسین می‌کند و خود را با «برنده‌ها» به دیگران می‌شناساند. او به دنبال گرم کردن خود در درخشش منعکس شده آنها است؛ اما احساسات او حاوی ترکیبی قوی از حسادت است و اغلب اگر هدفی که به آن دل‌بسته است، کاری کند که بی‌اهمیت بودن فرد خودشیفته را به او یادآوری کند، تحسین او به نفرت تبدیل می‌شود. فرد خودشیفته نسبت به توانایی‌های خود اعتماد به نفسی ندارد که او را تشویق کند تا الگوی متعالی شخص دیگری را الگوی خود قرار دهد. بنابراین، شیفتگی خودشیفته به سلبریتی، که در جامعه ما بسیار شایع است، از نظر تاریخی با آنچه ژول هنری می‌گوید «فرسایش ظرفیت تقلید، از دست دادن توانایی الگوسازی خودآگاهانه از شخص دیگر» هم‌زمان است.