مولانا جلال‌الدین را باید بی‌تردید بزرگ‌ترین شاعر مشرق زمین، الهام‌بخش عارفان، نغمه‌سرای نوای حیات معنوی، نگارنده مثنوی و بنیانگزار مولویه دانست. در شرق برای سروده‌های این شاعر و مفسر اسرار آسمانی حرمت فراوانی قائل‌اند و جایگاه او در مقام شاعر از این دیدگاه برتر از دیگران است، زیرا او دیده مخاطب را به اسرار آسمانی می‌گشاید و او را به سر چشمه عشق لایزال پروردگار و نور الهی رهنمون می‌سازد.