کارل فالنتین، دلقک هوشیار و منتقد مردمی بود. او با زیرکی، آینه‌ای به دست می‌گرفت تا حماقت خود و انسان‌های پیرامونش را نشان دهد. او چه در نمایش‌نامه‌هایش، چه روی صحنه و چه در زندگی، پیوسته منتقد سخت‌گیر و تیزبین واقعیت، اجتماعی، بوروکراسی و هم‌وطنانش بود و کمدی‌هایش آمیزه‌ای بودند از بدبینی، تراژدی و مسخرگی.
نوشته‌های فالنتین رنگی از مالیخولیای فلسفی دارد که وقتی با بدبینی عمیق و طنز دیوانه‌وارش می‌آمیزد، تبدیل می‌شود به رقصی جهنمی که همواره بین عقل و جنون در نوسان است.