کتاب حاضر، به بیان و تشریح رواندرمانی بینشخصی میپردازد. مؤلف بیان میدارد که روش درمانی با محدودیت زمانی، مبتنی بر تشخیص عملی و دارای پشتوانه تجربی است که ابتدا بهمنظور معالجه سرپایی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی ایجاد شد. رواندرمانی بینشخصی بر رویدادهای جاری یا اخیر، مشکلات بینشخصی و علائم بیماری متمرکز است. از طریق به کار بردن الگوی طبی و پیوند بین علائم خلق افسردگی و رویدادهای اخیر زندگی، درمان IPT به بیمار کمک میکند تا احساس کند درمانگر درد او را میفهمد.