ژیزل فروند در این جستار نشان می‌دهد که رشد عکاسی برآمده از گسترش بورژوازی است؛ نوشتار او می‌تواند این پیوند متقابل با تاریخ پرتره را به نحو موفقی تبیین کند...
مؤلف عنصر اساسی را به خوبی دیده است. او توجه دارد که شمار فراوان عکاسان نخستین که هیچ‌گونه جاه‌طلبی در این حرفه نداشتند و تنها در حلقۀ تنگی از دوستانشان پرده از آثارشان برمی‌داشتند، در چه سطح هنری قرار می گیرند. «دقیقاً همان کسانی عکاسی را به یک فعالیت تجاری بدل ساختند که آرزوی در شمار هنر آمدنش را می‌پروراندند.» به‌عبارت‌دیگر، عکاسی همان زمان که ادعای هنر دارد، خود را به مثابۀ کالا عرضه می‌کند. این امر با تأثیری که عکاسی همچون فرایند بازتولید بر خود هنر می‌گذارد، مطابقت دارد؛ آن را از حامیان خصوصی‌اش جدا می‌سازد و روانۀ بازار سهامی و تقاضاهایش می‌کند.