مفهوم رابطه واقعی یا شخصی میان مراجع و درمانگر از آغاز روان‌درمانی به عنوان یک حرفه وجود داشته است. پژوهش‌های روان‌درمانی به‌جای تمرکز بر این مفهوم، به‌طور عمده بر مفاهیم اتحاد کاری، انتقال و انتقال متقابل متمرکزند.
چارلز گلسو در این کتاب، ارتباط رابطه واقعی با نتایج درمانی را به بحث گذاشته است. او به طرز ماهرانه‌ای رشد این مفهوم را از ریشه‌های آن در اندیشه‌های روانکاوی ردیابی می‌کند و کاربرد کنونی آن را در بسیاری از رویکردهای مدرن‌درمانی ازجمله درمان‌های انسان‌گراء هیجان‌مدار و شناختی- رفتاری با استناد به منابع مختلف نشان‌می‌دهد. نویسندهء رابطه واقعی را با استفاده از نمونه‌های بسیار متنوعی که از پژوهش‌های کنونی و همچنین تجربیات بالینی گسترده خود استخراج کرده‌استء مورد بررسی قرار می‌دهد.