«رساله‌ای درباره طبیعت انسان» اثری بسیار پیچیده، بی‌نهایت جذاب و سخت تأثیرگذار است. در این کتاب، هیوم جسورانه می‌کوشد تا، بر اساس روش‌های علمی، تبیینی سکولار از طبیعت ذهن انسان عرضه کند، و این کوششِ او توأم است با درس‌هایی شکاکانه درباره گستره معرفت انسان. تلقی‌های متفاوتی از برنامه رساله وجود دارد و هر یک از آنها بر اهمیتِ یکی از خطوط فکريِ متفاوتی که در رساله یافتنی‌اند تأکید می‌کند؛ این خطوط فکری عبارت‌اند از طبیعت‌گرایی، شک‌گرایی و نوعی برنامه تحلیلی یا مفهومی، که مستلزمِ برنهادی درباره مفاهیم و نسبت آنها با تجربه است. تفسیر طبیعت‌گرایانه رساله را در فضای روزگار هیوم قرار می‌دهد؛ در دورانی که بسیاری می‌خواستند «نیوتن ذهن» باشند. تفسیر شکاکانه رساله را در چارچوب مباحث معرفت‌شناختيِ فلسفه شکاکانه قدیم و مناقشات معرفت‌شناختيِ فلسفه معاصر قرار می‌دهد. و تفسیر تحلیلی یا مفهوميْ رساله را با فلسفه تحلیلی و دل‌مشغولی‌های معناشناختی آن مرتبط می‌کند.
این کتاب بخشی از مجموعه‌ای با عنوان «متون محوری فلسفه» است که بناست با توضیحاتی کوتاه و روشن، گرچه نه ابتدایی، مهم‌ترین آثار تاریخ فلسفه را به خوانندگان معرفی و آنها را برای مواجهه با خود این متون آماده کند.