رمان به هوای دزدیدن اسب ها نوشته پر پترسون (1952) یکی از مهم‌ترین رمان‌های ادبیات نروژ در چند سال گذشته محسوب می‌شود. رمانی که در سال 2007 برای نویسنده‌اش جایزه معتبر «ایمپک دوبلین» را به ارمغان آورد و او را یک شبه مشهور کرد. پترسون این رمان را در سال 2003 نوشت. داستانی از عمق سرمای نروژ. روایت از زندگی مردی در آستانه کهن‌سالی آغاز می‌شود که در اعماق جنگل‌های نروژ همراه سگش تنها در کلبه‌ای چوبی زندگی می‌کند. شادکام از این تنهایی و دوری از مردم خشمگین. حادثه‌ای کوچک در همسایگی‌اش داستان را می‌برد به پنجاه و اندی سال عقب. به کودکی قهرمان پترسون و روایت آن چه بر او گذشته تا به این زندگی رسیده است. رمانی داستان‌گو و به شدت مملو از خرده روایت. اثری که در آن جغرافیای اسکاندیناوی، تاملات فلسفی و گسست‌های عمیق شخصی و اجتماعی، انسانی ساخته که می‌خواهد دور از همه چیز باشد. یکی از دلایل شهرت جهانی این کتاب به همین ایده مهم بازمی‌گردد که نویسنده مطرح می‌کند: آیا می‌توان تنهایی را ستایش کرد؟ یا در نهایت تنها گذارده خواهیم شد؟