چاپلوسی در دربارهای چین و یونان باستان نشو و نما یافت. دربارهای پادشاهی معروف‌ترین آزمایشگاه‌های تملق هستند. چاپلوسی زینت رنسانس ایتالیا بود. رافائل چاپلوسی پاپ‌ها را می‌کرد و میکل آنژ چاپلوسیِ خاندان مدیچی را. سر راجر لِسترینج، نویسنده‌ای از قرن شانزدهم هم عقیده دارد «کل دنیا و کار و کاسبی‌اش را ستایش و لُغُزگویی می‌گرداند: یکی خدایان دروغین را به قدرت می‌رساند و دیگری حفظ‌‌شان می‌کند». چاپلوسی فقط منحصر به دربارها نیست و در میان مردم هم بسیار رایج است.
کتاب حاضر پژوهشی است طنّازانه و بسیار مستند که با اتکای کامل به تواریخ، رساله‌های سیاسی و خاطرات شاهان، ملکه‌ها و محافل آنها دربارۀ چرب‌زبانی و قلمرو و ابعاد آن نوشته شده است.