والتر کوفمان

فروید آدلر و یونگ (کشف ذهن 3)

نیچه (فیلسوف روان‌شناس و دجال)

((این کتاب بر تمامی آثاری که در نقد و تفسیر نیچه نوشته شده است ، توفق و ارجحیت دارد )) سخنی است که توماس‌مان در وصف کتاب حاضر اثر والتر کوفمان نوشت . کوفمان سه نقاب بر چهره‌ی نیچه می‌بیند : فیلسوف ، روان‌شناس و دجال . آنان که از روی بغض بر نیچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند ، آنان که از روی حب اما از ظن خود یار او شدند و حرف خود را بر زبان نیچه گذاشتند ، آنان که آثارش را نخوانده به تفسیر افکارش کوشیدند و عاقبت، آنان که او را دیوانه انگاشتند، در دایره‌ی سخن و نقد والتر کوفمان قرار می‌گیرند و او منصفانه و محققانه نظرات هر یک را به ترازوی داوری می‌کشد. کوفمان، خواننده‌ی کتاب خویش را دعوت می‌کند که نیچه را باید، در نوشته‌هایش، خواند و دید. از نظر او کتاب‌های نیچه از همان نخستین اثر تا آخرین آن‌ها در هماهنگی و استحکام کامل قرا دارد. از نظر او نیچه ادیب ترین فیلسوف جهان معاصر است.

فروید یونگ و آدلر (کشف ذهن 3)

جلد سوم کشف ذهن به فروید، آدلر و یونگ می‌پردازد و تصویری بس دلربا و تازه از این سه تن ارائه می‌دهد. قهرمان این کتاب، فروید، در قبال دو مخرب کشف ذهن یعنی آدلر و یونگ قرار دارد درست آن‌گونه که در مجلد اول گوته در برابر کانت و هگل، و در مجلد دوم نیچه در برابر هایدگر و بوبر قرار گرفتند. قهرمانان کشف ذهن آنان‌اند که فیلسوف و ادیب و روان‌شناس‌اند، زیرا خردمند واقعی‌اند، به زیبایی می‌نویسند و سرشار از شناختن خویشتن‌اند. در این کتاب از فروید دفع تهمت می‌شود و بدفهمی‌های پیرامون شخصیت و نظراتش مورد بررسی قرار می‌گیرد و معلوم می‌شود مسبب اصلی این زشت‌گویی‌ها درباره‌ی فروید، آدلر و یونگ بودند. در عوض شخصیت واقعی آدلر و به خصوص یونگ برای خواننده روشن می‌شود. در خاتمه کتاب خلاصه‌ هر سه مجلد بیان می‌شود که آدمی باید دلیرانه به کشف خویشتن و فهم حقیقت دست یازد حتی اگر جهانی مخالف داشته باشد.

کشف ذهن (نیچه هایدگر و بوبر)

جلد نخست این سه‌گانه به احوال و آرای گوته و کانت و هگل اختصاص یافته بود که قهرمان آن گوته معرفی شده بود. اینک ترجمه این مجله پیش‌روست و به احوال و عقاید نیچه و هایدگر و بوبو می‌پردازد. این سه تن برای فارسی زبانان آشنایند زیرا یا متون نوشته‌های ایشان یا کتبی در وصف ایشان به فارسی درآمده است. از این سه تن مشهورترین، نیچه است و البته نافذترین، هایدگر، بوبو اندکی غریب‌تر به نظر می‌آید. بی‌شک باید هایدگر را بزرگ‌ترین فیلسوف قرن بیستم دانست نه از آن حیث که باب روز است و مد، بلکه به این سبب که تاثیری شگرف بر همگان داشت. بسیاری از اندیشمندان را می‌توان به هایدگر اما هایدگر را باید به خود وی شناخت.