حقیقت آن‌که داستان «اولیس» لابه‌لای اساطیر یونان، تاریخ و جغرافیا و افسانه‌های ایرلند، مناسک مسیحیت، انواع گوناگون سبک‌های ادبی، سیلان خودآگاهی و تک‌گویی درونی، اشارات ادبی و فلسفی و حتی علمی، پاره‌هایی از زندگی جویس و خانواده جویس، زندگی روزمره دابلینی‌ها، تکه‌هایی از ترانه‌ها و اپراهایی که خواندن آن‌ها رواج داشته (در «اولیس» به چند اپرا و 304 ترانه و تصنیف و سرود و 52 شعر کودکانه و آواز به اصطلاح «کوچه باغی» اشاره شده است) و اشاره به بیش از هزار شخصیت که هر کدام نمونه‌ای از صاحبان مشاغل و حرفه‌های گوناگون هستند، پراکنده و پنهان شده است. در این میان چگونه می‌توان از «داستان» اولیس سردرآورد؟ این داستان در واقع همان قصه ساده‌ای است که «از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است». سه شخصیت اصلی هم بیشتر ندارد: استیون ددالوس، لئوپولد بلوم و زنش مالی بلوم. اما بیرون کشیدن این قصه ساده از دل متن کتاب به کوششی طاقت‌فرسا نیاز دارد که حتی مشتاق‌ترین و کنجکاوترین خواننده را مایوس می‌کند. بنابراین، تنها راه برای کسانی که فقط داستان و رمان می‌خواهند، آن است که عصاره داستانی هر بخش را به زبان راحت و ساده و بدون اشارات و تلمیحات و «بازی‌های زبانی» بخوانند. این کتاب همان «عصاره داستانی» است.