ممکن است این طور به نظر برسد که رنج‌های ما در زندگی محصول عدم کفایت ما، شرایط ما، و آدم‌های زندگی ماست. اما ما این امکان را داریم که کشف کنیم همه هیجانات ناخواسته ما ناشی از باورهای ما درباره این شرایط هستند. برای رسیدن به شادکامی، به جای تلاش برای تغییر شرایطمان، باید دست از اعتقاد به باورهایی که شادکامی را از ما می‌گیرند برداریم.
اگر یک شخص غریبه به شما بگوید «قرار است تا فردا جهان به پایان برسد» و شما سخن او را باور کنید، احتمالا دچار ترس می‌شوید. اما اگر این سخن را باور نکنید چه تاثیری بر شما خواهد گذاشت؟ احتمالا هیچ! اگر سخن دیگران را باور کنیم از آن سخنان متاثر می‌شویم، اما اگر سخن دیگران را باور نکنیم دیگر قدرت تاثیرگذاری هیجانی بر ما نخواهند داشت.