آنچه که در این کتاب آورده‌ام حاصل بیش از چهل سال تلاش خود در راه مطالعه، پژوهش و تدریس نمایشی با عنوان مایم است. مایم را از مارسل مارسو آموختم. او در سال 1352 سفری کوتاه به ایران داشت و در چند سالن نمایشی به ایفای قطعاتی از مایم پرداخت. ملاقات من با ایشان در دانشکده هنرهای دراماتیک بود، که در آنجا در رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر تحصیل می‌کردم. مارسو در کلاس ما به تفسیر مایم پرداخت و به عنوان نمونه، قطعات کوتاهی اجرا کرد. من شیفته کار او شدم و از آن پس به مطالعه و ممارست بیشتر در حیطه تخصص او پرداختم. اینک بیش از سه دهه است که در سطح دانشگاهی به تدریس دقایق و ریزه‌کاری‌های مایم اشتغال دارم.
مایم نمایشی است خاص که بر اساس مهارت‌های فنی منحصربه‌فرد شکل می‌گیرد. مایم همان پانتومایم نیست. بین این دو شکل نمایشی، تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای وجود دارد. از نمایش‌هایی که به مایم نزدیک‌اند، اما در اصل از آن فاصله دارند، می‌توان از نمایش بی‌کلام و لال‌بازی نام برد. هر یک از این نمایش‌ها، تعریف و ویژگی‌های خود را دارا هستند. پیش از مطالعه جزئیات مایم، لازم است به طور مجمل به بررسی نمایش‌های نزدیک به آن پرداخته شود.
در پایان، اضافه می‌کنم اگر تجربیاتی در زمینه بازیگری صحنه دارید، تجربه مایم را هم به آن اضافه کنید تا نسبت به سایر بازیگرانی که تجربیاتشان محدود است، سرآمد باشید. برای همه علاقمندان و تلاش‌گران هنر بازیگری صحنه، آرزوی توفیق دارم.