«کاری بکن که دوستش داری» در ظاهر، نصیحتی روحیه‌بخش است که ما را ترغیب می‌کند تصمیم بگیریم از انجام چه کاری بیشترین لذت را می‌بریم و سپس آن فعالیت را به طرحی درآمدزا تبدیل کنیم. این شعار باعث می‌شود تا تمرکز ما بر خودمان و بر شادی فردی‌مان بماند. اما چرا باید لذتمان برای سود باشد؟ مخاطب این حکم کیست؟ چه کسی مخاطب آن نیست؟ میا توکومیتسو، مؤلف کتاب جدید «کاری را بکن که دوست داری» به این همه شادی و حسّ خوب به دیدۀ تردید می‌نگرد. شعارِ «کاری بکن که دوستش داری» با مخفی‌کردن ساز و کارهای استثماریِ آن کاری که ترویج می‌دهد، بی‌نقص‌ترین ابزار ایدئولوژیک سرمایه‌داری است.این کتاب در برنامه‌ی تلویزیونی کتاب‌باز معرفی شده است.