نیازهای بیولوژیک و ساز و کارهای فرهنگی و اجتماعی به شدت در هم تنیده شده‌اند؛ چندان که زنان نمی‌توانند نسبت به نیازهای بیولوژیک بدن خویش احساس خشنودی کنند و از آزادی عمل و فاعلیت برخوردار باشند. ساختارهای پدرسالارانه و مردسالارانه باعث می‌شوند آناتومی، سرنوشت زنان باشد. این ساختارها، علاوه بر آن، مانع می‌شوند که زنان بتوانند آزادانه و به اختیار، بدن خویش را شخصا مدیریت کنند و درباره نیازهای آن تصمیم بگیرند. این ساختارها، نشان می‌دهند که بدن زن نمود واقعی سلطه است. زیرا سبب شده‌اند در زنان احساس نوعی انفعال، دیگربودگی، انزجار و بی‌قدرتی نسبت به بدنشان شکل بگیرد و بدن زن چونان قاره‌ای تاریک، ناشناخته، وهم‌انگیز، ترسناک و از همه مهم‌تر بیگانه از خود درآید.