اریک فروم که حرف‌ها و انیشه‌هایش در مرز بین دانش تخصصی از روانشناسی و فلسفه‌ی محض است، به معنی درست دیدن همه‌ی آنچه که او دیده و تصویر و تحلیل کرده نیست بلکه تلنگرسیت به ذهن راکد شده‌ی آدمیانی که اگر اندکی به بیداری روح و روان خفته‌ی خود فکر کنند شاید بتوانند بی‌آنکه امید واهی دستگیری از طرف دیندار و یا دولتمردی را در مخیله‌ی خود داشته باشند، به خود و توانایی‌های وافر الهی نهفته در خویش بیندیشند