علامه محمد اقبال لاهوری مردی است از تبار اندیشه، ادب و عرفان و فلسفه شرق، که محور اندیشه‌اش بر پایه شناخت قرآن ـ این منبع فیاض و لایزال ـ استوار است! این پژوهیده بنیاد نهاده بر کلیات اشعار فارسی اوست؛ کاری نوپدید که از زوایای گونه‌گون به شخصیت و اندیشه و انگاره‌های خرد و دریافت‌های آن گوهر تابناک و بالنده به قدر توان پرداخته شده است؛ نویسنده اثری که پدیده آورده ـ فی نفسه ـ بی‌نگرش به آثار دیگر اندیشوران، اقبال را از زبان خود او نیز می‌شناسند، که ذهن و زبان شعر او از جمیع جهات بی‌نیاز و تواناست!
دکتر محمد اقبال لاهوری دانشی مرد مسلمانی است پیوند یافته با گذشته فرهنگ برمی شرقی اسلامی و هم به خوبی و زیبایی، تصویرهای زنده و پویا و اثرگذار برای خویشتن اسلامی آفریده است. شعر او منشا الهام است و اوج شکوه انسان، که خالصانه و از سر ایمان به بشریت اسیر چنگان استعمار غرب به ویژه شبه قاره استعمار زده هند که پاکستان امروز نیز بخشی از آن بوده است تقدیم می‌دارد. اقبال مصلح آگاه و روشن فکر بی‌غرضی است که امت اسلامی را یک پارچه می‌خواهد و دین را پیراسته از خرافه و جمود و تنگ نظری و سرشار از ایمان و آگاهی و... آن مرد بزرگ، سر در هوای شناساندن هویت خودی دارد. از این نظر است که شخصیت و اعتباری ویژه در جهان اسلام و فراتر از آن عالم انسانی یافته است!