وادی‌السلام فقط قبرستان عراقی‌ها نیست؛ از ایران و جاهای دیگر هم این‌جا هستند. از سال‌های دور، از آن موقع که نه ماشینی بوده، نه جاده درست و حسابی، اموات را طبق وصیتشان، از پشت صحراها و کوه‌ها و دریاها می‌آورده‌اند این‌جا.
میت را شسته و کافورزده و کفن‌پیچ می‌گذاشته‌اند توی تابوت. تابوت بوده که بار قاطر و شتر و گاری از راه می‌رسیده. رسیدن جنازه‌ها به این‌جا ماه‌ها طول می‌کشیده و بیش‌تر جنازه‌ها در راه فاسد می‌شده. این فساد زوار و همراهان مرده را از تابوت دور می‌کرده و دورشدگان را وامی‌داشته که با سر و کله پارچه‌پیچ، وارد نجف بشوند.