مایکل دنتون سال‌ها پس از کتاب برجسته تکامل : نظریه ای در بحران، مجدداً به بررسی و نقد تکامل تدریجی داروین در توضیح منشأ حیات پرداخته است. او در این کتاب استدلال می‌کند شواهد و مدارک انکارناپذیری برای رد انتخاب تدریجی و انباشتی داروین وجود دارد که می توان آن‌ها را از مبدأ حیات تا منشأ عنصر زبان و تکلم در انسان، و شکاف های عمیق موجود در نظم طبیعی - که هنوز هم با شکل‌های انتقالی و سوابق فسیلی پر نشده‌اند ـ حاکی از ضعف آن نظریه در توضیح پدیده‌های زیستی دانست. دنتون در این کتاب استدلال‌هایی درباره نظم غیر‌سازشی در سراسر حیات ارائه می‌دهد ، نظمی که با مکانیسم‌های داروینی قابل توضیح نیست.
«از بین تمام آثاری که در سال‌های اخیر به نقد داروینیسم پرداخته‌اند، این کتاب از لحاظ جمع‌آوری و ارائه طیف وسیعی از شواهد و مدارک مستند، اعم از کیهان‌شناسی تا ریشه‌های زبان و تکلم، انسان کتاب بسیار برجسته‌ای است.»
استیو فولر، موسسه علمی دیسکاوری
«مایکل دنتون نه خلقت‌گراست و نه مسیحی. کتاب او یکی از چندین اثری است که از نظر علمی داروینیسم را به چالش می‌کشد.»
نیویورک تایمز