رسیدن به منسجم‌ترین، نظام‌مندترین و کارآمدترین فرازبان ممکن برای تحلیل و توصیف متون دراماتیک هدف اعلام‌شده نویسنده در کتاب حاضر است. برای نیل بدین هدف، نویسنده نظریه ارتباط الگوی نظام ارتباطی را مبنا قرار می‌دهد و می‌کوشد در ذیل این الگوی کلی، تمامیت دستاوردهای کنش تحلیلی و انتقادی در حوزه درام را 1 جا جمع کند. از جمله ویژگی‌های کتاب نظریه و تحلیل درام، توجه به حضور مولفه‌های اپیک یا روایی در درام و به طور کلی، توجه به وجود پیوندهای تاریخی و ساختاری بین درام و روایت است. در نگاهی کلی‌تر، می‌توان وجه مشخصه کتاب حاضر را تلاش برای درآمیختن رویکرد تحلیلی و ساختاری با رویکرد تاریخ‌نگر در عرصه مطالعات درام و تحولات مربوط به آن دانست. همین امر باعث شده است که کتاب فیستر، به‌رغم غلبه رویکرد تحلیلی و ساختاری در آن، دربردارنده طرحی کلی از تاریخ درام نیز باشد. امری که آشکارا در ارجاعات فراوان کتاب به نمایش‌نامه‌ها و نمایش‌نامه‌نویسان ادوار تاریخی مختلف نمود یافته است.