قصه از مدت‌ها پیش از پیدایش سینما وجود داشته و سینما از تمام دیگر هنرها اقتباس کرده تا شیوه‌های خودش را برای حکایت کردن داستان‌ها ابداع کند، زیرا واقعیت این است که بدون قصه، سینمایی هم در کار نیست. در عوض، قصه سینمایی اساسا برای مثال با قصه ادبی تفاوت دارد. این اثر به مخالفت با ایده‌های پذیرفته‌شده‌ای می‌پردازد که غالبا قصه فیلم را به فیلم‌نامه‌اش تقلیل می‌دهند. حال آن که قصه فیلم در تمام مراحل خلق اثر شکل می‌گیرد، از جمله فیلم‌برداری و تدوین. قصه در بازی بازیگران تجسم می‌یابد و به بدن‌هایشان، صداهایشان و تمام مراحل تهیه نوار صوتی بستگی دارد؛ قصه زبان خودش را به کار می‌برد، به نوبت از حذف به قرینه، فید به سیاهی، فلش‌بک یا فلش‌فوروارد، صدای نریشن، جلوه‌های ویژه و... استفاده می‌کند.