بی‌تردید شرکت کوکاکولا عاشق تاریخچه خود است؛ یک گواه بر این مدعا؛ صرف سی و هشت میلیون دلار در سال 2007 برای تاسیس موزه جدید در آتلانتا است که سالانه میلیون‌ها توریست را برای بازدید از تکنولوژی این شرکت در گذشته به سمت خود جلب می‌کند. مطبوعات از این موزه با لقب «سرزمین عجائب» یاد می‌کنند؛ که حقیقتا نام مناسبی است چون این موزه از جهات گوناگون شایسته این لقب است. راهنماهای متعدد سرخپوش (ملقب به سفیران) بازدید‌کنندگان را هدایت کرده و برایشان توضیح می‌دهند که هرگز از ماده مخدر در نوشابه کوکاکولا استفاده نشده است.
یکی از بهترین شیوه‌های ساکت کردن دشمنان اینست که آن‌ها را استخدام کنید. برای مثال؛ نویل ایسدل اقدام به استخدام ماریو مونتی (مسئئول سابق سازمان ضد تراست اتحادیه اروپا) کرد؛ وی پس از بازنشستگی به عنوان مشاورامور بین‌المللی شرکت کوکاکولا به این شرکت ملحق شد. او همچنین آلکسیس هرمان (فعال حمایت از حقوق سیاهپوستان و تنوع نژادی) را نیز به ملحق شدن به هیات مدیره شرکت کوکا کولا متقاعد کرد.