لائو دزه (به معنای حکیم سال‌خورده)، معروف به استاد کهن یا پیراستاد بوده است. او که به احتمال زیاد اولین فیلسوف مشهور چینی بوده، آیین دائو را پایه‌گذاری کرد. فلسفۀ دائوئیسم آیینی آزادی‌خواه و بر پایۀ رفتار نیک است که تشریفات و رسوم مذهبی را بیهوده می‌داند. دائو د جینگ در سال 400 پیش از میلاد مسیح به رشتۀ تحریر درآمد. این کتاب اسرارآمیز و شاعرانه را می‌توان روح عرفانی و معنوی آیین دائوویسم؛ یکی از سه مذهب بزرگ چین باستان تلقی کرد. دائو را غالبا راه یا مسیر ترجمه می‌کنند، اما معنای عمیق‌تر آن را می‌توان یک نیروی زندگی جهانی در نظر گرفت که در پیرامون و درون همه چیز جریان دارد. کتاب حاضر به ما می‌آموزد که خوشبختی را می‌توان در یکی شدن با این نیرو پیدا کرد، اتحادی که ما را قادر می‌سازد در هماهنگی، تعادل و آرامش زندگی کنیم و ارزش‌هایی اخلاقی همچون فروتنی، میانه‌روی و مهربانی را در وجود خود بپرورانیم.