ما آدم‌های غیرقابل‌پیش‌بینی هستیم. دوست داشتن‌مان با نیشگون و سقلمه همراه است و مهر و محبت‌مان با مشت و پس‌گردنی. با صفت روشنفکر به هم توهین می‌کنیم. آن‌قدر ضد و نقیضیم که برای یکدیگر همزمان در زندگی شخصی و خانوادگی آرزوی خوشبختی می‌کنیم.
آنچه ما از فضای باز سیاسی فهمیدیم این امکان بود که برویم پیش رئیس‌مان و به او بگوییم بزغاله. فضای باز سیاسی که به مدد دموکراسی‌ای که از بالا بر سرمن نازل شد، به ما این امکان را داد که از همه کشورهای دنیا پیش بیفتیم و با ادامه این روند به زودی زندانیان ما در انتخاباتی کاملا آزاد روسای زندان‌ها را با رای اکثریت از میان خود انتخاب خواهند کرد.