تجربه جهانی در نیم قرن اخیر نشان می‌دهد که همیشه ملت‌های فهیم در پی درس‌آموزی از دیگران برای رهایی سریع از مدارهای توسعه نایافتگی بوده‌اند. توسعه لزوما نباید به صورت خطی و پیوسته رخ دهد تا یک کشور بتواند به پیشرفت برسد. الگوبرداری از تجارب دیگران، به معنای پرش از نقطه ضعف به نقطه قوت بدون صرف زمان و هزینه بسیار است.
نظام آموزشی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نظام‌های اجتماعی، از این قاعده مستثنی نیست. مسائل آموزش و پرورش، عموما مسائلی جهانی و بسیاری از راه حل‌های آن نیز همین گونه‌اند، که با درایت می‌توان آنها را در زمینه بومی به کار بست.
بر این اساس، آگاهی از جایگاه ویژه نظام‌های آموزشی و تحولات آن در دو دهه اخیر باعث شده است که در بسیاری از کشورها، آموزش و پرورش تطبیقی به یکی از پویاترین رشته‌های علمی در حوزه علوم تربیتی مبدل شود.