صفی یزدانیان


تولیدکننده

بازه‌ی قیمت (تومان)

از

تا

مرتب‌سازی
تعداد تصاویر
عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده (سفر به 3 گانه کاپولا)
ترجمه تنهایی (نوشته‌هایی از سینما)
  • 45,000 تومان
  • با تخفیف: 45,000 تومان
در دنیای تو ساعت چند است (فیلم‌نامه)
  • 80,000 تومان
  • با تخفیف: 80,000 تومان

عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده (سفر به 3 گانه کاپولا)

  • 64,000 تومان

همیشه و همچنان، وقت تماشای هر کدام از پدرخوانده‌ها، گوشه‌ای از ذهنم این حس هم می‌گذرد که انگار وارد دنیایی ممنوع شده‌ام. انگار جایی هستم که نباید باشم. انگار سرک کشیده‌ام به زندگی آدم‌هایی که زبان مشترک و روابطی که میان‌شان می‌گذرد سرشار است از انبوهی اشاره و رمز، که فقط خودشان از آن سردر می‌اورند. ونه تنها زبان، هر نگاه و هر حرکت دست، هر سکوت و هر تیکه دادن و هر پا روی پا گذاشتن، هر غذای روی میز و هر میوه، هر چیزشان، متعلق است به فقط خودشان. و تازه خیلی وقت‌ها حتی به درستی روشن نیست این آدم‌ها اصلا کجا هستند. این خانه نمای بیرونی‌اش چه شکلی استؤ این اتاق به کدام اتاق راه دارد. این جا دفتر کار است یا پستوی دکانی؟ 14 ساله باشی یا 60 ساله، جواز ورود به این جهان را نداری، جهانی که مثل نور اتاق‌هایش مبهم است، نه روشن است نه تاریک، همه چیزش در مرز صراحت و ابهام می‌گذرد. پس تو را می‌خوانم که با من به پرسه در سرزمینی بیایی که خود اجازه ورود به آن را ندارم.

ترجمه تنهایی (نوشته‌هایی از سینما)

  • 45,000 تومان

وودی آلن: مشغول فیلم‌برداری بودم که شنیدم اینگمار برگمان مرد. پیامی از دوستی مشترک روی پیام‌گیر تلفن. برگمان بارها به من گفته بود که دلش نمی‌خواهد در یک روز آفتابی بمیرد، و چون (زمان مرگش) حضور نداشتم، فقط امیدوارم در آن لحظه، هوا همان هوای ابری‌ای بوده باشد که تمام کارگردان‌ها عاشقش هستند. من معتقدم بهتر است به زندگی در قلب‌ها و ذهن‌های مردم ادامه بدهی تا در آپارتمانت و بی‌تردید فیلم‌های برگمان به زندگی ادامه می‌دهند، در موزه‌ها، تلویزیون‌ها و دی وی‌دی‌ها دیده می‌شوند، اما با شناختی که از او دارم، این پاداش حقیری است و مطمئنم که حاضر بود تک‌تک فیلم‌هایش را با افزودن سالی بر عمرش تاخت بزند. و این تقریبا به او فرصت می‌داد تا شصت سالگرد تولد دیگر به فیلم‌سازی ادامه بدهد؛ و چه دستاورد خلاقی می‌بود. و حتی لحظه‌ای تردید ندارم که این زمان اضافی را چگونه می‌گذراند؛ کاری را می‌کرد که بیش از هر چیز عاشقش بود: فیلم می‌ساخت.

در دنیای تو ساعت چند است (فیلم‌نامه)

  • 80,000 تومان

داستان من فرق می‌کند. من ناخواسته پناهگاهم را نه آنسوی دنیا، که در رشت پیدا کردم و در تمام این سال‌ها هر وقت دنبال امنیت و آرامش روحی می‌گشتم، یا احوالم به هم می‌ریخت، راهی رشت می‌شدم. این مهاجرت من، پناهندگی من بود و دوگانه پاریس - رشت این فیلم هم از همین‌جا می‌آید. البته حالا بعد از ساختن این فیلم ارتباطم با رشت عوض شده. نمی‌دانم، دیگر سخت است که به چهره‌اش نگاه کنم. انگار میان ما رازی بود که من به همه گفتم و همه‌چیز عوض شد. با دیدن تابلوهای ادگار دگا مجذوب ایده پنهان بودن چهره زن شدم. نسخه‌ای از مجموعه نقاشی‌های «مری کاسات در لوور» دگا را انتخاب کردیم که پس‌زمینه هم نداشت و این امکان را می‌داد که فیگور محوری زن را در هر فضا و محیطی بازسازی کنیم. چند روز پیش کشف کردم این سیر بیرون آمدن مری کاسات از قاب نقاشی و تبدیل شدنش به زنی واقعی که همچنان چتر به دست به مغازه قاب‌سازی برمی‌گردد، چیزی از مری پاپینز و پریدن آدم‌ها توی فضای نقاشی را هم در خود دارد، که البته از آن چیزهایی است که شاید کسی جز خودم در فیلم حسش نکند!

صفحه‌ی 1