از همان ورودی ساختمان، دفتر شیشه‌ای‌اش را می‌بینم که کرکره‌های ونیزی چوبی قرمز رنگی دورش را پوشانده است. روی میز پر از کاغذ و چیزهای کوچک است. اشیایی به‌هم‌ریخته روی اسباب و اثاثیه: یک گلدان مراکشی، یک دستگاه بافندگی مینیاتوری ترکی، یک خانه کوچک آبی، آباژوری تزئینی، فیلی از جنس آبنوس و یک مجسمه مریم مقدس کوچک... می‌گوید همه این‌ها هدایایی است که ساکنان برایش آورده‌اند.