در این کتاب که به سالِ 1997 منتشر شد، قصه‌ی آدم‌هایی را روایت می‌کند که انفجارِ هولناکِ نیروگاهِ اتمی چرنوبیل در بلاروس همهی زندگی‌شان را تحت شعاع قرار داد. او با صدها نفر مصاحبه می‌کند، از آتش‌نشان و دانشمندِ هسته‌ای تا زنانِ خانهدار و معلمانِ تاریخ. سبکِ الکسیویچ که در تلفیقِ این روایت‌ها ساخته می‌شود، ناگهان مخاطب را با کوهی از تصاویر و قصه‌ها روبه‌رو می‌کند که در بسیاری تکه‌ها نیز باهم در تناقض‌اند. بسیاری از مورخان انفجارِ رآکتورِ هسته‌ای چرنوبیل را از جمله دلایلِ فروپاشی اتحادِ جماهیر شوروی می‌دانند و نویسنده نشان می‌دهد که این انفجارِ مخوف، چگونه روحِ انسانی را سوزاند و ناامید کرد. این کتابِ شگفت‌آور یکی از درخشانترین نمونههای مستندنگاری است. در دهه‌های گذشته، چنان مهم است که از مهمترین عواملِ نوبل بردنِ نویسنده‌اش شد. کتابی که گره خورده با غم، مرگ، شادی و البته تماشای تاریخی که انگار پوستهپوسته شده و در حالِ فروریختن است. یک شاهکارِ تأثیرگذار... ..