عدم سازش و وجود اختلالات رفتار در جوامع انسانی بسیار مشهود و فراوان است. در هر طبقه و صنعتی و در هر گروه و جمعی، اشخاص نامتعدلی زندگی می‌گنند. بنابراین در مورد همه افراد اعم از کارگر، دانش پژوه، پزشک و مهندس، رازع استاد دانشگاه و غیره، خطر ابتلا به ناراحتی‌های روانی وجود دارد. به عبارت دیگر، هیچ فرد انسانی در برابر امراض مصونیت ندارد. البته دانستن اینکه هر شخصی ممکن است گرفتار ناراحتی روانی شود، خود به خود کافی نیست. زیرا بهداشت روانی تنها منحصر به تشیرح علل اختلالات رفتاری نیست، بکه هدف اصلی آن پیشگیری از وقوع ناراحتی‌هاست. پیشگیری به معنای وسیع آن، عبارت است از به وجود آوردن عواملی که مکمل زندگی سالم و طبیعی است، بعلاوه درمان اختلالات جزئی رفتار، به منظور جلوگیری از وقوع بیماری‌های شدید روانی است.