حدود یک‌سوم افراد، با تجربه فقدان، سوگی را دچار می‌شوند که به لحاظ بالینی قابل ارزیابی است و به اصطلاح سوگ مرضی و پاتولوژیک شناخته می‌شود که نیازمند مداخلات روانشناختی است. اهمیت دیگری که موضوع سوگ دارد، تاثیرپذیری بالای آن از عوامل مختلف است؛ اثرگذاری این عوامل بر روی نحوه بیان سوگ و تظاهرات آن می‌تواند نشان‌دهنده پیش‌آگهی مثبت و یا بد بیماری باشد. رویکردی که در این کتاب مورد ارزیابی قرار گرفته، طرح‌واره‌درمانی است که به دنبال یافتن طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه در افراد و اصلاح آنهاست. این طرح‌واره‌ها به‌تدریج و در دوران کودکی شکل می‌گیرند و اثری پایدار، نارکارآمد و با دوام دارند، لذا تغییر آنها زمان‌بر است و به اصطلاح مقاوم به تغییرند و این امر درصد موفقیت درمان را با جلوگیری از برگشت و عود بیماری بالا می‌برد.