همه چیز شاید از روزی در کودکی سرگئی ایزنشتاین شروع شد، از سفری خانوادگی به پاریس که فیلمی از ژرژ ملی‌یس را دید. سینما و هنر از همان روز در وجود ایزنشتاین خانه کرد و سال‌ها بعد که در دانشگاه قید مهندسی را زد و با تئاتر و معماری آشنا شد، ترجیح داد راهش را در سینما ادامه بدهد و نتیجه ادامه دادن این راه نظریه‌ای در تدوین سینما شد که مسیر سینما را تغییر داد و البته فیلم‌هایی که بدل شدند به بخشی از آن چه هنر سینما می‌نامیمش. ناگهان مشهور شد کتاب خاطرات این فیلم‌ساز روس است، اما شباهتی به شیوه متعارف خاطرات ندارد و بیشتر به کتابی شبیه است که شرح ایده‌های یک هنرمند باشد؛ آدمی که ترجیح می‌دهد همان‌گونه که چیزی می‌آفریند، نوشته‌ها را روی کاغذ بیاورد. این نوشته‌ها، این مقاله‌های خلاق، نوشته آدمی هستند که سینما بدون او بدل نمی‌شد به مهم‌ترین اختراع قرن بیستم. شناختن ایزنشتاین و سینمایش بدون خواندن این خاطرات، این مقاله‌ها، این ایده‌های نبوغ‌آمیز، ممکن نیست.