سم شپارد در این آخرین یادگارش به ما نشان می‌دهد که چطور می‌شود تا آخرین لحظه حیات را هنرمندانه زیست کرد و تا لحظاتی که جان در بدن هست، دست از تلاش برای خلق نکشید.
از دور دیده می‌شود. از آن طرف جاده، تشخیص سن مرد سخت است چون پشت در توری ایوان خانه ایستاده، چون سایه‌هایی رویش افتاده. بنفش، بیابان‌گرد، یکه، یاغی ماسک به صورت. نمی‌دانم دارد از چه محافظت می‌کند. او داخل فضایی است که توری در ایوان برایش درست کرده و مگس‌های وزوزی، پرنده‌های جیرجیری و هر نوع جک و جانور تابستانی‌ای کنارش هستند و بیرون خانه هم پراست از پروانه و زنبور و موجودات دیگر؛ ولی از این فاصله تشخیصش بسیار سخت است که بگوییم آن مرد چند سالش است...