امروز هم ده فرسخ راه آمدیم. از تکان شتر نه دل دارم نه پهلو نه سر و نه کله. ماشاءالله حاجی خان از این چیزها پروا ندارند. به عکام می‌گوید شتر را بدوان که کجاوه‌ی من بایست جلو باشد. دیگر نمی‌داند که جلو برایش چیزی نگذارده‌اند. می‌خواهم برای خودم شتری بگیرم که هم‌کجاوه‌ی حاجی خان نباشم...