«گورهای گاوچران» مجموعه‌ای است از سه داستان نیمه‌بلند «گورهای گاوچران» (نوشته‌شده بین سال‌های 1995 تا 1998)، «کمدی وحشت فرانسوی» (2002 تا 2003) و «سرزمین پدری» (1993 تا 1995) که پس از مرگ نویسنده منتشر شد. هر سه این داستان‌ها خصایصی را در بر دارند که نثر بولانیو به آنها شهره بود: روایت نیمه‌شخصی، داستان چندلایه، شوخ‌طبعی و هیجانی که به این سادگی‌ها رهایتان نمی‌کند. چنان‌که منتقد لس‌آنجلس ری‌‌و‌یو آو بوکس می‌نویسد «نثر او جهانی و پرمایه، خلاق و سکرآور، پرطراوت و برآمده از احساس است.»